Wij zijn niet op vakantie, wij zijn op reis!

Kuala Lumpur
12/02/2014 - 15/02/2014
Orkid Inn Pudu

Na een korte vlucht kwamen we aan op KLCC. Omdat we nog geen Maleise Ringgit hadden moesten we opzoek naar een bank die ons pasje accepteerde. Helaas is dat altijd een beetje een gedoe omdat veel banken alleen MasterCard accepteren. Maar na een dikke drie kwartier zoeken hadden we hem dan ook eindelijk gevonden. Het was alweer een tijdje geleden dat we wat gegeten hadden en gelukkig was de Mac Donalds in de buurt. Aangezien het gezellig druk was in de Mac Donalds zijn we bij een local aangeschoven. De mevrouw begon gezellig te praten en vroeg zich af wat onze plannen waren en waar we gingen overnachten. Toen we haar ons hotel lieten zien keek ze direct een beetje geschrokken en vroeg ze of we zeker wisten dat we daar gingen slapen. Ze vertelde dat een van haar leerlingen verkracht was in de buurt waar wij sliepen en dat het totaal niet veilig was om alleen door te lopen. Met toch wel een beetje een vervelend gevoel hebben we de taxi gepakt en zijn we richting ons hotel gegaan. Eenmaal daar zag het er allemaal prima uit en was het zelfs een hele goede locatie. Toch heb ik (Lisette) die nacht heel slecht geslapen en werd ik bij elk geluidje wakker.. Vlak naast het hotel zat een super groot winkelcentrum (Times Square), daar hebben we aardig wat uurtjes doorgebracht om lekker te shoppen. Uiteindelijk zijn we met de Skytrain nog bij de Petronas Towers terecht gekomen en hebben we daar nog wat rond gelopen.
Ons korte stedentripje zat er na drie dagen dan ook al weer op en het vliegtuig alweer klaar voor de volgende bestemming: Medan (Sumatra).


Medan (Sumatra)
15/02/2014 - 20/02/2014

In het vliegtuig werd het al gauw duidelijk dat er niet veel toeristen te vinden waren op Sumatra want wij waren de enige blanken in het hele vliegtuig. Na een hele korte vlucht werden we warm onthaald in Medan door de Indonesische bevolking. De mensen waren zo vriendelijk, geïnteresseerd en vroegen zelfs of ze met ons op de foto mochten. Ons hotel zat midden in Medan en volgens booking.com zou het een uurtje rijden zijn vanaf het vliegveld. Maar helaas duren de uurtjes hier soms net even wat langer en zaten we niet 1 uur in de taxi maar 3,5 uur. Aangezien de chauffeur ervan overtuigd was dat hij wist waar het was bleef hij vasthoudend doorzoeken. Uiteindelijk hadden we het gevonden en zijn we snel in ons bedje gedoken want ook hier was weer genoeg te zien en te doen.

De volgende ochtend zijn we vroeg opgestaan en hebben we de taxi gepakt naar Sun Plaza. Onderweg naar de Sun plaza kwamen we al snel de Moskee tegen waar de opa van Lotte ook een aantal foto’s van had gemaakt toen hij hier woonde ; zo’n 65 jaar geleden. Dit was toch best bijzonder, en zijn we in plaats van Sun Plaza toch maar bij de moskee uitgestapt. Aangezien wij hier niet op gekleed waren, moesten we een hoofddoek huren bij de moskee. Nog niet door de poort van de moskee gekomen, kwam er al een Nederlandssprekende Indo op ons af om ons rond te leiden. Hij vond het erg leuk dat wij naar Medan gekomen waren, en wou ons van alles en nog wat laten zien. Na de moskee heeft hij ons naar het paleis van de Sultan gebracht, waar we zelfs de sultan ontmoet hebben(!!). Vervolgens doorgereden naar een kerk, een markt, Chinese tempel en een Hindoeïstische tempel. Eenmaal weer terug in het hotel waren we uitgeteld van deze onverwachtse drukke dag. De volgende dag zijn we dan daadwerkelijk naar Sun Plaza toegegaan. Een heel groot winkelcentrum met de duurste merken. We kwamen er al snel achter dat we dit als ‘backpackers’ niet konden betalen, dus zijn we maar wat gaan eten bij 1 van de vele restaurantjes in het winkelcentrum.
De dag erna hebben we een taxi gehuurd voor de hele dag waarmee we naar het Tobameer gereden zijn. Het was zo’n 4,5 uur rijden, maar dat was niet erg.. De omgeving is zó mooi en met al die aapjes die langs de weg in de bomen slingeren hoef je je absoluut niet te vervelen in de auto. Lotte had ervoor gekozen om eerder naar huis te gaan waardoor ik een beetje een probleem had. Alleen reizen is niks voor mij en eerder naar huis gaan was nou ook weer niet helemaal mijn bedoeling. Na veel overlegd te hebben met mijn ouders vertelden ze mij iets wat ik nog niet wist, mijn moeder zou 25 maart naar mij toe komen om drie weken samen met mij te reizen, echt zo leuk! Naar huis gaan was voor mij dus geen optie meer. En de afgelopen weken had ik veel contact gehad met Nienke, die ik een aantal maanden gelden al had ontmoet in Australië. Daar hadden we een poosje met zijn vieren gereisd, wat erg gezellig was. Voor nienke was het al wat eerder bekend dat Pien niet tot het einde bleef, dus we hadden al snel besloten dat we samen het wereldreisje af zouden maken. Omdat ik met mijn moeder terug vlieg ben ik drie weekjes eerder thuis dan dat de planning was. Na vijf dagen Medan vertrok ik naar Bali om daar de familie van Nienke te ontmoeten en Lotte vertrok 2 dagen later naar Bangkok om vanaf daar naar huis te vliegen.


Bali

21/02/2014 - 23/02/2014
Seminyak

Aangezien ik wou besparen op de vlucht heb ik er de hele dag over gedaan om van Medan naar Denpasar te vliegen. Met een tussen stop in het drukke Jakarta. Helaas had ik een hele dag verloren en maar 40 euro bespaard dus echt heel erg heeft het niet opgeschoten. Het is toch altijd wel weer een klein avontuurtje om in je eentje op de goede vliegvelden terecht te komen. Ik heb weinig mensen ontmoet gedurende dag want weer was ik een van de weinige blanken op de vliegvelden en omringd door pinda's. Dat gaf gelukkig een beetje ruimte om wat bij te slapen want dat had ik die nacht niet echt gedaan. Na heel wat uurtjes was ik er dan eindelijk: Denpasar! Vanaf daar pakte ik de taxi naar het hotel waar Nienke en haar familie verbleven. Wat ik alleen toen nog niet wist, was dat ze in ongeveer het mooiste hotel van Bali sliepen. Daar sta je dan met je backpackje bij de receptie een beetje ongemakkelijk te doen en volgens mij hebben zij zich bij de ook wel een paar keer afgevraagd of ik wel bij het goede hotel was. Gelukkig had ik mij niet vergist en stond Nienke mij al op te wachten bij de lift. Na een hele gezellige avond met Nienke en haar familie lagen we heerlijk met zijn tweetjes in bed. En omdat we elkaar al een tijdje niet hadden gezien moest er nog wel even gekletst worden, dat waren geen minuten maar uren... Rond een uur of een klopte er plotseling iemand heel hard maar langzaam op onze deur. Veel te nieuwsgierig liepen we er in onze pyjama op af en op het moment dat we de deur open zouden gaan doen klopte hij nog een keer. Met ons hart op volle toeren stonden we in elkaar armen in de minibar. Toen hoorden we een zacht stemmetje roepen: roomservice. Nienke gooide snel de deur open en zag daar het gezicht van een super blije pinda met 4 flessen wijn. Met de slappe lach vertelden we hem dat we niet hadden gebeld en niks hadden besteld. Iets minder blij vertrok hij weer opzoek naar de juiste kamer om zijn wijn af te geven.
Die twee dagen hebben we ons vooral druk bezig gehouden met: lekker eten, van de zon genieten en een middagje mani en pedicure. Erg gezellig maar aan alle leuke dingen komen altijd veel te snel een einde. Dus beide huilend stonden we zondag avond de familie van Nienke uit te zwaaien op het vliegveld.


23/02/2014 - 28/02/2014
Ubud en Lovina.

We hadden een drukke planning gemaakt. De eerste dag in Ubud zijn we op pad gegaan met de scooter, eerst naar de buddha to buddha fabriek en een andere zilverfabriek (daar hebben we veel te dik ingeslagen). We konden gaan en staan waar we wilden. We hebben lekker rond getourd en nog wat schattige kunstgallerijtjes bezocht. Op een of andere manier dachten we ook dat de monkeyforest wel leuk zou zijn. Nou het tegendeel heeft zich bewezen, iedereen werd aangevallen en overvallen met wilde hondsdolle aapjes. Nien dacht er niet aan om hun te belonen met een banaan, lisette ging ervoor... Nouja die waren na 1sec ook al op de grond gegooid want de apen vielen der vanachter aan. Met nien was het al gauw gedaan en wilde zo snel mogelijk weer weg, want een beweging naar je tas betekende voedsel voor de apen en dan kwamen ze met z'n allen op je af gestormd. Na 10 minuutjes hadden we het gezien en liepen we arm in arm terug naar de scooter. Nou wij waren wel klaar met de aapjes, maar de aapjes waren nog niet klaar met ons... Tijdens het opbergen van de tassen onder het zadel sprong er een aap met openbek op de scooter en greep alles wat in de scooter zat. Waaronder ook een flesje water, die hij wist open te maken en over onze scooter heen leeg giette.... Fijn, kut aap. We werden gered door de vrouw met de kattepult en konden weer weg met de scooter, op naar de waterpalace. Mooie tempeltjes, maar dat was dan weer 1 van de 1000en tempeltjes die we hadden gezien. Toch maar weer terug naar 'huis' om de volgende tour te regelen. En die tour bleek alweer 4 uur later te zijn. Want wij als onervaren klimmers wilde heel even de Mount Agung doen. Goed ideeee toch?! Na een roomservice (tonijn salade) en 2 uur slapen werden we om 12 uur 's nachts opgehaald voor de klim. En daar gingen we, met een super mooie sterrenhemel genoten we van de eerste paar trappen omhoog. Makkie dachten we, want het mocht zo wel van ons doorgaan. Maar helaas, na 5 trappen struikelde we zo de bosjes in. Met een lampje op het hoofd vochten we ons door de modder en planten omhoog. Na een halfuur was het al raak, we gleden uit en waren misselijk van de salade met bedorven tonijn. Dat heeft vooral lisette geweten want die kon het echt niet meer binnenhouden.
Het probleem was dat teruggaan naar de auto's niet echt een optie was vanwege de super steile en glibberige helling en onze top engels sprekende guide. Dus bikkelde we onszelf omhoog. Om het half uur vroegen we hoelang we nog moesten, het antwoord dat we terug kregen was: yeah of mno. We wisten genoeg, met deze vent kwamen we nergens dus moesten we onszelf de moed inpraten. Toch bleven we sterk volhouden dat hij wel een woord engels zou spreken en vroegen of we de zonsopgang op de top zouden halen. Het antwoord was een no.. Maarja had hij het nou wel of niet verstaan? Na 2 uur wilde we het wel een beetje opgeven maar we zaten vast.. Naar beneden kon niet, dus dan was er maar een weg. Toch hielden we het vol en zagen oppeens de andere paar groepjes voor ons lopen. Maar al te blij hoorden we een engelse guide en waren snel bij haar aangesloten; WE GINGEN DE TOP HALEN. Hoe moe onze voetjes ook al waren, we moesten nog 3 uur lopen (na 3 uur uitglijden en omhoog klimmen). Eenmaal na (en ik kan het niet vaak genoeg zeggen want we hebben nog nooit zo'n gevoel in onze beentjes en voeten gehad) veel pijn en vermoeidheid kwamen we aan bij de top. Enorme stijle helling met rotsen, afgronden en bodpaadjes hadden we getrotseerd. De zon kwam op.. En die hele klim was dit het wel waard! Wat bijzonder mooi. Voor foto's, check gezichtjesboek. Na een uur genieten on the top of the world begon de reis in het licht naar beneden. Dit was wel even makkelijker gezegd dan gedaan. Laten we vooral de details besparen maar wel zeggen dat dit ons 7 uur heeft gekost en ook onze newbalance/nikes heeft gekost maar vooral onze voetjes en benen heeft gekost. De enige woorden die onze held van een gids heeft gezegd waren: slowly and becarefull.. Nou dat konden we nog net wel verzinnen.
We mochten dik een week genieten van onze mount agung, want dat voelde we wel. De rest van die week in bali hebben we als omaatjes rondgelopen, nog net niet met stok. Snel maar dan ook snel weg van die mount agung, 9 uur lange hike..jaaa doeeei daar maken wij even 12 uur van.het plan was om dezelfde dag door te reizen naar lovina en nog even een waterval mee te pakken. Zelfs wij lachte onszelf uit en boekte nog een nachtje bij om lekker de hele dag in bed te liggen met pizza, dj pilow en MC matras. Van 15:00 tot 09:00 hebben we al roosjes geslapen.

Nu was het wel tijd om door te gaan naar Lovina, want we wilde nog een dolfijnentour doen en Menjangan besnorkelen. Het duurde 4 uur om er met de auto te komen, dus veel konden we die dag niet meer doen... Maar wij staan niet stil dus zijn weer met scooter op pad gegaan, lekker door de bergjes cruisen was ook totaal niet erg. Die avond hebben we onszelf getrakteerd op een kroket bij een Nederlands restaurantje. De volgende ochtend om 6 uur 's ochtends stapte we in een bootje en gingen naar onze vriendjes toe: dolfijntjes. Een schol van 30/40 dolfijnen sprongen rondom ons heen, jammer van de andere 50 touristenbootjes.
Het was vroeg de we konden de hele dag nog dingen doen, en hadden het weer heerlijk volgepland: snorkelen bij het eiland Mejangan. Super veel visjes met verschillende kleuren en het rif was 1meter ver weg... Persoonlijk vond ik het mooier dan great barrier reef om te snorkelen. Die avond mochten we van onszelf een massage nemen, apart maar wel lekker en heel hard nodig..

We gingen aan het einde van de avond onze vriendin nog even opzoeken van de avond ervoor, om afscheid te nemen. Een 28 jarig meisje met 3 kinderen, 1tje met het syndroom van Down die geen huis had en in de winkel van haar baas woonde. Wij mochten even een kijkje nemen en schrokken toch wel even heel erg. Dit greep ons zo erg dat we geld hebben gegeven voor de school van de kinderen (1 maand was zo'n 3,- voor een speciale school voor kinderen met syndroom van down). Na het afscheid nemen van de kids en van haar waren we toch wel een beetje geschrokken hoe erg het indruk op ons had gemaakt. We hebben om haar bankrekeningnummer gevraagd en zijn van plan om elke maand iets te sturen... Alle kleine beetjes helpen haar, zeker aangezien het daar voor ons zo bizar goedkoop is.
Het was tijd om bali te verlaten. Het land met liefde voor zijn cultuur. Wayan we gaan je missen!


Bangkok
Rambuttri village
28/02/2014 - 02/03/2014

Na een kleine drie uurtjes vliegen waren we weer in de 'prachtige' stad: Bangkok. Aangezien het mijn 3e keer op het vliegveld was zou je toch denken dat ik de weg wel een beetje wist. Maar helaas hadden ze het hele vliegveld bijna afgebroken en waren ze bezig met een grote verbouwing. Dat maakt het allemaal niet makkelijker want Bangkok betekend meestal chaos... Omdat we wel aardig wisten waar we naar toe moesten en wat we gingen betalen werden de taxi's niet meteen blij van ons. Eenmaal in ons hotel hadden we voor ons zelf een kleine planning voor onze dag in Bangkok. We moesten samen bedenken, plannen en organiseren wat we de komende tijd zouden gaan doen. Beide hadden we nog echt een paar dingen die niet in de planning mochten ontbreken dus dat maakte het nog even extra lastig. Ik had natuurlijk al veel gezien van Thailand maar ik wil tot dat mijn moeder komt ook niet alleen reizen dus dat betekende dat we beide iets moesten inleveren. Na een dagje overleg bij het zwembad en wat advies van het reisbureau kwamen we op het volgende:

02/03 : Vliegen naar Chiang Mai, want de trein zat vol....
02/03 - 06/03: Chiang Mai met daytrip Chiang Rai.
06/03 - 08/03: Slow boat naar Luang Prabang (Laos).
08/03 - 11/03: Luang Prabang.
12/03 - 13/03: Vientiane en terug vliegen naar Bangkok.
13/03 - 14/03: Nachtbus en vroege boot vanaf Bangkok naar Ko Phangan.
15/03: THE FULL MOON PARTY at Ko Phangan.

En zoals altijd zijn we weer veel te vroeg op het vliegveld wat er voor zorgde dat we volgens ons makkelijk een vlucht eerder konden nemen. Maar daar was Airasia het niet mee eens want dat hadden we 2 dagen van te voren moeten aangeven. Dat ging natuurlijk ook wel lekker want we hadden onze vlucht een kleine 10 uurtjes van te voren geboekt. Ons plekje in het vliegtuig maakte weer een hele hoop goed want we hadden namelijk ieder een eigen rijtje stoelen, erg fijn!


Chiang Mai
02/03/2014 - 06/03/2014
Lanna Boutique Resort

Eenmaal op het vliegveld begon het gezeur direct alweer want geen een taxi reed op de meter. En na een tijdje reizen weet je wel dat een prijsafspraak altijd in je nadeel is... De mevrouw van het vliegveld verzekerde ons ervan dat 120 THB de prijs was en hij ons af ging zetten bij het hotel. In de taxi riep de man ineens na een minuut of 5 in de auto dat we nu de grens van 120 THB over waren en dat als we naar ons hotel gingen rijden het 160 THB was. Na een kort telefoontje met de mevrouw van de centrale was de meneer nog steeds van het bedrag overtuigd en hebben wij hem met een glimlach 120 THB in zijn hand gedrukt. Aangezien we opzoek waren naar de receptie liepen we het trapje op en stapten we bijna met backpack en al in het zwembad dat de hele beneden verdieping bedekte. We hadden een beetje haast en we vroegen het hotel een scooter te regelen voor ons zodat we nog even weg konden. Aangezien we nog al wat bij de receptie moesten regelen viel ons oog op een bordje met prijzen en die weken nog al af van de prijs die wij zouden moeten betalen. En jullie willen het vast niet geloven maar na een uur lang met de hele crew van de receptie praten en schreeuwen in alle talen waren ze eindelijk bereid om ons de kamer te geven voor dezelfde prijs. Nadat we onze tas op onze kamer neer hadden gelegd kwam de volgende Thai geld uit onze portemonnee vissen want daar stond onze vriend de scooter. Na een kwartier dealtjes sluiten waren we tevreden met de prijs en konden we eindelijk aan onze reis door het noorden van Thailand beginnen.

Uitslapen is er nog steeds niet heel erg bij want op onze eerste echte dag in Chiang Mai hadden we het Tigerkingdom gepland,watervallen en een tempel op een van de bergen van Chiang Mai. Vroeg opstaan loont wel echt wat wij waren als tweede bij de baby tijgers in het Tigerkingdom. Voordat we naar de baby's gingen hebben we een tijdje staan kijken naar wat volwassen tijgers die aan het spelen waren. Een ding wat ons wel opviel was is dat de tijgers zoals als veel mensen wel zeggen echt niet gedrogeerd zijn.. En het vrij naar zou zijn als de tijgers ook zo met ons gingen spelen. Kleine poesjes knuffelen leek ons een goed begin en dat bleek ook want zo tussen die kleine baby tijgers is echt een geweldige ervaring. Natuurlijk voelt het niet altijd allemaal even goed want ze horen er natuurlijk niet maar ze werden echt goed verzorgd en kwamen geen aandacht van verzorgers te kort.
Na de baby's kwamen de 'jonge' tijgers. En zo jong en klein waren ze niet want die kleine poesjes groeien in een paar maanden uit tot immens grote tijgers. Dus met wat gezonde angst gingen we samen de kooi in. Ook deze tijgers lagen er niet allemaal voor dood en waren zo af en toe druk aan het spelen. Na een kleine fotosessie waren we toch wel snel klaar bij de tijgers want echt zonder angst zaten we er niet. De 'grote jongens' zaten ook al flink naar ons te loeren dus met ons hart in onze keel zijn we ook die kooi maar in gelopen. Ze lagen gelukkig bijna allemaal lekker te chillen in de zon dus konden wij ze lekker gaan aaien. Wat een prachtige dieren.

Aangezien we een scooter hadden voor een paar dagen gingen we nog maar opzoek naar wat watervallen in de buurt. Helaas stonden ze allemaal een beetje droog en was het nogal een klim om bij ze te komen dus besloten we om ze over te slaan en door te rijden naar een tempel op de berg van Chiang Mai. Dit verliep allemaal 'reuze soepel', laten we details maar besparen.

De wekker ging dit keer niet om 7:00 maar 06:00 uur want we werden op tijd opgehaald voor een dagtripje naar Chiang Rai. Het zou een lange dag worden en we zouden veel gaan zien en doen. Na de witte tempel zijn we nog een poosje bij de golden triangle geweest en hebben we als laatste die dag een longnecks bezocht. De longnecks zelfs vonden we maar een enge bedoeling maar het spelen met de kinderen uit het dorp was echt heel leuk. We maakten wat foto's van ze en lieten ze het toen zien op het schermpje. Zo hebben we #selfie zelfs in middle of nowhere geïntroduceerd. Dat vonden ze een erg leuk spelletje dus ze deden hun uiterste best om er zo gek mogelijk op te staan. Aan het einde van de dag waren we helemaal gesloopt dus we zijn lekker op tijd ons bedje in gegaan aangezien de volgende dag de hele dag olifanten verzorgen op het programma stond.

Op onze eerste dag in Chiang Mai hadden we heel veel uitgezocht over de olifanten want het was iets wat we heel graag wilden doen. Maar in onze ogen moest het niet alleen leuk zijn voor ons maar ook voor de olifant. Na wat telefoontjes en wat rond zoeken op het internet kwamen we uit bij Woody's Elephant Training. De ochtend bestond uit: commando's leren want de olifanten spraken helaas geen Nederlands en een kort stukje rijden. De olifanten zaten overdag wanneer er bezoekers waren voornamelijk vast maar 's ochtends en 's avonds kregen ze uren de tijd om zelf eten te gaan zoeken. En daar was onze vriend Woody erg blij mee want een olifant eet ongeveer 300 kilo per dag en poept ieder uur. In de middag zijn we voor onze vriendjes het veld in gegaan en zijn we suikerriet voor ze op gaan halen. Volgens Woody iets waar ze helemaal gek op waren. De groep bestond uit heel wat olifanten maar we hadden eigenlijk constant de slappe lach door Happy, de anderhalf jaar oude baby olifant. Ze was echt van alles aan het uitvreten en was zo verschrikkelijk ondeugend. Omdat de moeder olifant 4 jaar voor haar jong zorgt en het bijna 2 jaar draagt werd ze af en toe wel gek van haar kleine Happy.. Om het haar en beetje makkelijker te maken zat Happy vast aan haar moeder zodat ze haar niet overal weg hoefde te plukken. Na het rijden gingen we lekker de olies wassen en niet alleen zij werden gewassen maar wij kregen zo af en toe ook een lekker bak poep water over ons heen haha. Tot slot hebben we lekker met ze gezwommen in de vijver en waren we allemaal wel toe aan een opfris beurt. Echt een dag om nooit weer te vergeten. Gelukkig konden we de komende twee dagen bij komen op de slowboat want alle dagen van alles doen is geweldig en leuk maar vooral dodelijk vermoeiend. Dus het werd de volgende ochtend tijd om Thailand maar eens te verlaten.


Slowboat met als eind bestemming Luang Prabang
06/03/2014 - 08/03/2014

Omdat we een beetje op ons geld moesten letten en we in een spontane bui waren hadden we voor dat we het eigenlijk wisten de slow boat naar Luang Prabang (Laos) geboekt. Maar met onze domme kop hadden we niet echt op het programma gelet dus wisten we eigenlijk helemaal niet wat en in welke volgorde ging gebeuren. Achteraf bleek dat de eerste dag bestond uit een levensgevaarlijke auto rit door de bergen naar de grens van Thailand en Laos. In het dorpje Chiang Khlong hebben we de nacht in een super lowbudget guesthouse doorgebracht, een keer weer wat anders, die hotels vervelen na een poosje ook wel haha.

Rond zeven uur de volgende ochtend werd van ons verwacht dat we ons visum gingen regelen op de grens. Helaas werd ons goedkope bootreisje verpest door een visum van 35 USD, beetje jammer maar wel weer een stikker en een stempel in ons paspoort. Na een dikke 6 uur waren we in een idioot klein dorpje aan de Mekong, Pak Beng. Om te beginnen stonden bedelende kinderen ons op te wachten en ze hadden het voorzien op onze chips en chocolade. Dikke pech voor jullie want wie zeurt krijgt dus lekker helemaal niks van ons. Nadat we ons hadden geïnstalleerd in het nieuwe 'prachtige' guesthouse hebben we tripadvisor even laten zoeken naar een lekker restaurantje. En dat is goed gelukt, we hebben die avond lekker Indiaas gegeten met twee Nederlandse meiden en twee jongens die we op de boot hadden ontmoet. Erg gezellig maar om half negen hadden wij de lamp wel uit en zijn we lekker ons bedje in gedoken.

Om 7:00 uur stonden we weer braaf onder de warme douche en om half 8 klaar voor het ontbijt. Die Franse invloeden zijn toch wel ergens goed voor want de Franse baguettes smaken na 3 maanden toast heeeerlijk! Op onze boot zaten dit keer wat meer locals en op een of andere manier vonden ze mij (Lisette) heel grappig en moest ik alles uitproberen. Toen de rijst en groenten te voorschijn kwamen sloeg ik dat uit beleefdheid natuurlijk niet af en begon aan mijn eerste hapje rijst met roodbruine prut. Nienke probeert elke keer wanneer er eten te voorschijn komt vooral geen oogcontact te maken en vooral niet op te vallen want zelfs een klein beetje scherp is voor haar dodelijk. Bij mijn eerste hapje dacht ik het lekker te vinden dus gaf het ook door aan het andere Nederlandse meisje, ze was op dat moment iets te fanatiek en nam een grote hap. Na een kleine 30 seconden hadden we beide de tranen over onze wangen lopen en werden we uitgelachen door alle locals. Ik zal je de details besparen maar een tip: eet nooit rijst met een roodbruin prutje! Gelukkig was er genoeg plek op de boot en waren de 9 uurtjes zo om en was daar onze eindbestemming: Luang Prabang.


Luang Prabang
08/03/2014 - 11/03/2014
Villa marry no.1

Eindelijk aangekomen na de slow slow slowwly boat, werden we vervoerd naar het centrum van Luang Prabang. En jahoor 1 minuut verder rijden deden ze niet, ga maar lopen dachten ze. Daar dachten wij anders over met 20kilo op je rug. Maar helaas geen keus, dus gingen we naar ons totaal onbekende villaatje. Aangekomen in ons nieuwe tijdelijke huisje hadden we een heeeeerlijke kamer, met high tech bad. Waar we dik gebruik van hebben gemaakt by the way. Die nacht gingen we op zoek naar een atm, die het dan ook zou doen. Zo strandden we aan bij de dagelijkse nightmarket, met vele aziatische olifantenbroekjes en schilderijen. 500 meter lang zag je links en rechts precies de zelfde dingen, dus we waren snel uitgekeken en kregen honger. We waren aangeschoven bij 2 andere Nederlandse meiden, gezellig!
De volgende ochtend konden we eindelijk een beetje uitslapen, en waren naar de Kuang Xi watervallen gegaan met de tuktuk. Na een uur rijden kwamen we aan bij de watervallen, erg touristisch maar het zeker weten waard. Mooie treden van lichtblauwgroen troebel water en dan helemaal bovenaan een grote waterval. Na vele foto's wilden we toch even plonsen en afkoelen in het water. Het was ijskoud dus besloten we er maar in een keer in te springen en dan wel direct van een waterval af. De waterval was zo'n 4/5 meter hoog, maar alsnog scheten we in ons bikinibroekies. Toch gingen we ervoor, en hebben het nog zo'n 3x erna gedaan. Het enige wat ietsje minder was waren de kleine visjes die aan je teentjes knabbelden. Dus wij zo spastisch mogelijk het water weer uit en in.
De dag was alweer bijna voorbij, nog even gegeten in Laolao Garden en daarna wilde we nog een tour boeken voor de volgende dag. Dus bezochten een travel agency. En het viel ons al op dat iedereen hier zegt: hello somebody. Dus wij denkende dat we slimboos waren en gingen ze toch maar even vertellen dat het niet zo netjes is om iemand somebody te noemen. Want een somebody is een nobody. De man begon heel hard te lachen en vond ons gelijk leuk. Wij heel serieus begrepen het gelach niet zo goed... Tja wat bleek: saibadee AKA somebody is ook wel hallo in hun taal. Beschamend probeerde we het nog leuk te houden en gingen dik onderhandelen, we haalde alles uit de kast om de prijs tot de helft te krijgen, dit lukte niet.. Dus besloten we zelf maar om ons eigen tourtje te organiseren (zoals we meestal wel doen). Doodmoe van het onderhandelen doken we gelijk ons bedje in.

Gister hebben we een fiets gehuurd en lekker rond in luang prabang gecruised, wel 3 keer hetzelfde rondje want luang prabang is dus niet zo groot. Die avond hadden we een bootje geregeld voor de sunset, niet zo spectaculair als we dachten maar och hadden wij weer wat voor de arme mensjes in laos gedaan.
Voor vandaag hadden we weer grote plannen, helaas voelde lisette zich niet helemaal top dus besloten we lekker even te blijven liggen. Helaas van de monnikkenstoet en de markt, maar het is dan maar een reden om hier terug te komen. Net zoals het tuben in vanvieng, daarvoor komen we ook nog eens terug. Rond een uur of 12 zijn we met de boot naar de overkant gegaan en hebben we chompet bezocht. Het was wel even een shock hoe mensend daar leefde dan hier in lusng prabang. Even een rivier oversteken en je bent in een compleet andere wereld. Kinderen op de paadjes die bedelen om een pen, je armband afpakken en gretig met handjes naar je toekomen. Jammer dat we geen snoepjes/tandpasta/shampoo etc bij ons hadden, maar hebben wel een aantal pennen en elastiekjes uitgedeeld... Zelfs nog een zaklamp op zonne-energie, wat een gulle gevertjes zijn we eigelijk heh. Nu liggen we lekker op ons bedje en wachten we op de sleepingbus naar Vientiane.

Voor wie het willen weten staat dit op het programma voor de komende 2 weken:

12/03: Luilakken na onze nachtbus in Vientiane.
13/03: Op tijd naar Bangkok vliegen en die avond de nachtbus Koh Phangan.
14/03: Met de snelle boot naar Koh Phagan varen en lekker relaxen in ons resort.
15/03: FULL MOON PARTY!
16/03: Koh Phangan.
17/03: Rond 08:00 uur vertrekken naar Krabi.
18/03: Krabi.
19/03: Koh Phi Phi.
20/03: Koh Phi Phi.
21/03: Met de boot naar het redelijk onbekende Koh Phayam.
22/03: Koh Phayam.
23/03: Koh Phayam.
24/03: Terug reizen naar onze thuis basis: Bangkok.
25/03: MAMA OPHALEN VAN HET VLIEGVELD!!!!

Genoeg informatie dacht ik voor nu. Zo af en toe voelt het net alsof we een goed lopend bedrijf hebben, al dat plannen, organiseren en regelen. Het eindige nadeel aan ons bedrijf is dat er alleen maar geld uit gaat en niks binnen komt...
Geniet nog maar even van de rust in Groningen want nog een dikke 4 weken en dan kom ik jullie weer terroriseren!

Dikke kus van Lisette vanuit het 'geweldige' Vientiane!